Dam tot dam loop 2014

De dam tot dam loop zit er weer op!Zoals ik in mijn vorige blogpost al had geschreven, liep ik deze dam tot dam loop ongetraind. Deze week heb ik ook maar 1 keer (4km) gerend. Ik weet het, niet heel slim maar goed. So be it! Vanaf gisteravond was ik al heel zenuwachtig. Het is voor mij een traditie om de avond voor een race altijd pasta te eten. Een goede start is het halve werk toch? Gisteravond waren we dus te vinden bij Spaghetteria!

Nigel en ik namen beide de Tortiglioni con salsiccia toscana classica (toscaanse worst met aubergine, rode ui en grana pedano). Echt heeeerlijke pastas! Onze buikjes waren goed gevuld en we kunnen er tegenaan morgen! Dit tentje is trouwens echt een aanrader als je van goede pasta houd!

De volgende dag staan we op en nemen we een goed ontbijt! Ik merk dat ik nu heel en heel zenuwachtig ben. Rond half elf lopen we naar centraal station. We meeten met Runninglau en lopen met z’n drieën naar startvak blauw. Team run2day! Ik zal jullie vertellen hoe mijn kilometers gingen! Het is echt heel gek, maar tijdens het rennen had ik al helemaal een blogpost in m’n hoofd gemaakt. Ik hoop dat ik het goed kan verwoorden.

Kilometer 1 – 5

We starten om 11.40 in startvak blauw. Zenuwachtig dat ik ben, ik wil gewoon een PR halen ook al ben ik ongetraind. De eerste paar kilometer moet ik rustig aan beginnen en we zien het wel. Het is 11.40 en we gaan starten, ik wens Nigel succes want die rent toch veel sneller en we starten. Ik loop nu naast Laura. We houden dezelfde pace aan merk ik. Op naar de tunnel!

In de tunnel zie ik Lindsey voorbij rennen! Ik roep keihard Dailylin maar denk bij mezelf ‘ die hoort me toch niet’ maar ze kijkt om en zwaait terug. Altijd leuk als je bekenden tegenkomt! Ik voel me goed. Ik ren nog steeds even snel als Laura.

Kilometer 5 – 10

Kilometer 5 alweer. Ik voel me nog steeds goed en loop nog steeds naast Laura. Ik voel me daar best goed bij want Laura is nu echt pro renner en ik echt niet. Een beetje trots dat ik nog steeds naast haar ren. Het gaat nog steeds allemaal goed. Ik geniet van de mensen om me heen!

Bij kilometer 8 kijk ik op m’n telefoon en ik denk; “Ga ik een pr lopen voor 10km?” Maar die gedachte duurt niet zo lang want ik merk dat ik langzamer ga rennen. Laura was nu ook uit zicht. Shit. Ik vind het super chill om naast Laura te lopen en nu ren ik weer alleen. Even een omschakeling maar we gaan dit alleen doen. Ik kan dit! Ik voel alleen wel iets naars aan mijn rechter knie. Oke ik hoop dat ik dit er zo weer af ren.

Kilometer 10 – 15

Kilometer 10 dus, geen pr. Nog kans op pr voor 16km? We zullen het zien. Bij kilometer elf voel ik opeens een lichte steek en die word steeds erger. SHIT. Niet weer zoals bij We Own The Night he?! Ik besluit langzamer en langzamer te rennen. Op een gegeven moment loop ik met een pace van 7:30. Oke, dit word echt niks. Fuck die PR, ik kan beter even stoppen. Ik durf alleen niet. Al die mensen aan de kant en ik loop ook nog eens voor Run2day. Dit is echt een afgang. Ik loop nog even verder terwijl ik verga van de pijn.

Yes! Ik zie een waterpost en besluit daar even stil te gaan staan. Ik drink een beker met AA en een beker met water. Na een paar minuten probeer ik het weer en ik merk dat de steek er nog wel is maar heel lichtjes. Onderweg kom ik trouwens allemaal tekst tegen op de grond die Francien heeft geschreven met graffiti. Dit motiveert mij enorm! Ik krijg een lach op m’n gezicht. De steek is weg. Ik vraag me af of Nigel al is gefinished. Ik sms hem met deze vraag en vertel erbij dat ik weer ben gestopt door steek. Bij kilometer 13 besluit ik weer wat harder te gaan rennen en houd ik weer een pace bij van 5:15. Ga ik het nog redden onder het anderhalf uur? Als ik een pace aanhoud van 5:00 is het wellicht mogelijk. Ik ga nog harder rennen.

Kilometer 15 – 16 (finish)

Bij kilometer 15 heb ik toch weer een pace van 5:30 en ik zie dat anderhalf uur mij nooit gaat lukken. Een pr dan? Vorig jaar was mijn eindtijd 1:31:40! Dit moet makkelijk te doen zijn! Ik zie de finish en begin de sprinten en te sprinten. Maar helaas mijn eindtijd is 1:31:56. Bij de finish zie ik Nigel en Laura weer, die hartstikke trots op me zijn. Tuurlijk ben ik langzamer, ik ben ongetraind. Dan is dit echt wel een mooie tijd! Ik ben ook trots op mezelf! Ik ben maar 16 seconden langzamer dan vorig jaar terwijl ik vorig jaar getraind was en nu totaal niet! Laura heeft een eindtijd van 1:27:58, dus dik onder het anderhalf uur! Ik ben trots op haar. En op Nigel ben ik het aller aller trotst want dit is zijn aller eerste wedstrijd en zijn tijd was 1:09:27. SUPER SNEL!

M’n benen zijn nu wel echt DOOD maar ik heb het wel gedaan. Een warme douche en ik voel me weer een beetje goed! Nu genieten van de heerlijke sushi die we net besteld hebben bij de Sushi Kings!

Hoe ging jouw dam tot damloop? Wat was jouw tijd en ben je tevreden of baal je?

Liefs,

Jenny